• ملکوتیان، سیراک (نقاش)

متولد 1309. زاده تهران .

برای نخستین بار در نمایشگاه سالانه انجمن روابط فرهنگی ایران و شوروی شرکت کرد (1329) که در سال های بعد نیز ادامه یافت (تا 1332). وی از شاگردان مارکو گریگودیان است.

اولین نمایشگاه انفرادی خود را در گالری استتیک برپا کرد (1336) و پس از آن نمایشگاه هایی را در انجمن فرهنگی ایران و هند (1341)، گالری ژروان (1352)، گالری اودرمات در پاریس (1355)، گالری زند (1357)، گالری گورکی در نیویورک (1362) و استودیو کافه در کالیفرنیا (1366) برگزار کرد. همچنین آثارش در نمایشگاه های گروهی متعددی به تماشا درآمده اند که از آن جمله اند: اولین بی ینال تهران (1337) (که جایزه بزرگ آن را ار آن خود کرد)، بی ینال ونیز (1347)، بی ینال پاریس (1328)، نمایشگاه هنرمعاصر ایران در نیویورک (1350)، نمایشگاه آثار هنرمندان نوپرداز ایران در بازل (1355)، نمایشگاه بین المللی هنر در گراند باله پاریس (56-1355) و نمایشگاه گروهی در مونترال و اوتاوا (1369). او به عنوان عضو گروه آزاد نقاشان و مجسمه سازان در نمایشگاه های داخلی و بین المللی چون گنج و گستره، نمایشگاه آبی، واش آرت نیویورک و غیره شرکت کرده است. او از سال 1379 تاکنون در تورنتوی امریکا اقامت دارد و در آنجا به تدریس و برگزاری نمایشگاه اشتغال داشته است.

سیراک ملکوتیان که کارش را با نقاشی از زندگی مردم عادی آغاز کرد و با یکی از همان آثار حکاکی جایزه اولین بی ینال تهران را از آن خود کرد. با سفری به بلوچستان (1352) جذب مناظر بکر طبیعت ایران شد. آلن بوسکه، منتقد فرانسوی درباره آثار او نوشت: آثار او از شبکه ای از خطوط، سطوح و زاویه که طرحی هندسی و پیچیده را به وجود می آورند تشکیل شده است. در این آثار تصاویری است که شباهت به مقطع رسوبی زمین دارد. آثار او در فضایی انتزاعی، محیطی عمیقا درونی را نشان می دهند.

ژان مارس تاسه منتقد روزنامه نگار فیگارو نیز درباره آثار ملکیان چنین نوشته است: در آثارش ما پهنه دشت ها را ار دور و بالا می نگریم. در این دشت ها هیچ نشانی از انسان نیست. دنیایی است که تار و پودش در تصویر نقاش سائیده شده است.