متولد 1327، تهران. دو سال در دانشکده هنرهای زیبای تهران آموزش دید ولی تحصیل در دانشکده را ناتمام گذاشت. وی همسر رویین پاکباز می باشد. نقاشی را نزد بهمن محصص آغاز کرد و تنها شاگرد مستقیم این هنرمند محسوب می شود. نخستین نمایشگاه انفرادی خود را در تالار قندریز برگزار کرد (1348). نمایشگاه های بعدی او عبارتند از: گالری سیحون (56-1353)، وید گالری در لس آنجلس (1365)، وید گالری در ونکوور (1366)، مجلس گالری در دبی (1373)، فرهنگسرای نیاوران (1377)، گرین آرت در دبی (1378)، گالری گلستان (1383) و خانه هنرمندان (1383)، همچنین در صدمین نمایشگاه تالار قندریز (1353)، نمایشگاه آثار هنرمندان نورپرداز ایران در بازل سوییس (1355)، نمایشگاه نمونه هایی از هنر ایران در پکن در شانگهای (1356)، نمایشگاه چهار زن هنرمند در گالری فاکس لی لیج در واشنگتن (1366)، گالری اسپاس (به اتفاق منجیت باوا نقاش هندی) در دهلی نو (1374).

طرحی با تم “آب” برای غرفه “نیازهای اولیه” در اکسپو 2000 هانوفر نیز اجرا کرده است.

پروانه اعتمادی عمدتاً به طبیعت بی جان پرداخته است.

در سال های نخستین فعالیت، فرم های ساده شده اشیا را بر زمینه سیمانی حکاکی می کرد و رنگ های خاموش به کار می برد. در خلال یک دوره (75- 1360)، گل ها، ترمه، نور و اشیای دیگر را به وسیله مداد رنگی به دقت تمام تصویر می کرد. اخیراً با بریدن و چسباندن تکه هایی از نسخه های چاپی نقاشی های قبلی بر روی کاغذ سفید یا رنگی، طرح های گوناگون می آفریند.