متولد 1315، تهران. کامران دیبا که بیشتر به عنوان معمار شناخته شده. پدر وی اسفندیار دیبا، دندانپزشک بود که خانواده ای درباری از دوران قاجار داشت. وی پسر عموی فرح پهلوی است. در دوره هایی از فعالیت هنری خود به برپایی نمایشگاه های نقاشی مبادرت ورزیده است. او در رشته معماری از دانشگاه هاروارد واشنگتن فارغ التحصیل شد (1343) و پس از آن به مدت یک سال تحصیلات تکمیلی را در رشته جامعه شناسی ادامه داد.

پس از بازگشت به تهران به عنوان رئیس و طراح ارشد با شرکت مهندسان مشاور DAZ همکاری کرد (1345) و پروژه های بزرگی را به انجام رساند که از آن جمله است: طراحی و ساخت موزه هنرهای معاصر تهران (1356)، دانشگاه جندی شاپور (1355)، شهر جدید شوشتر (59-1353)، پارک شفق، فرهنگسرای نیاوران، منزل مسکونی پرویز تناولی در تهران، فرهنگسرای دانشجو و نمازخانه جنب موزه فرش ایران.

وی در سال 1356 ایران را به قصد اقامت در پاریس و واشنگتن ترک کرد و پروژه هایی را در ویرجینیا و اسپانیا به انجام رساند و سپس در اسپانیا و امریکا اقامت گزید. وی به عنوان منتقد با دانشگاه کرنل همکاری کرد (1356). دیبا به عنوان نقاش چندین نمایشگاه انفرادی در ایران برپا کرد.

وی به سنت های بومی و همچنین نیازهای جامعه شهری مدرن و اثر متقابل انسان علاقمند بود و آنها را در پروژه های معماری خود منعکس می کرد. چنانچه موزه هنرهای معاصر تهران با سقف های نیم هلالی یادآور یادگیری های سنتی است.